سلام

به یاد قیصر امین پور:

...

من ولی تمام استخوان بودنم درد می کند

...

درد نام دیگر من است

من چگونه نام خویش را صدا کنم

...

به همین راحتی، حتی قبل از اینکه فکرش رو بکنیم اتفاق می افته، بعضی وقتا خبرایی ازین دست اونقدر منو تو فکر می برن و من اونقدر شرمنده خودم می شم که نگوف یاد عمر کوتاه انسان بودن یاد وظیفه های انجام نداده و یاد خطاهای سرزده یاد فردا، باشه واسه فردا،

یاد باشه حتما فردا میام دیدنت،

بعد خبرشو می دم

بعد حساب می کنیم

بعد

بعد

...

و وای به روزی که بعدی نباشه، واقعا اگه فردا رو نداشتیم چیکار می کردیم؟