سلام

خیلی وقتا فکر می کنم به این که من چه جوریم؟ یه جورایی به خودمم شک می کنم ! به آرزوهام که چقدر واقعین! آدمای دور و برم و این من واقعن کجام و دارم چیکار می کنم؟ یعنی واقعن همینی که من توشم الان خود زندگیه؟ به همین سادگی و پیچیدگی؟ سختی و آسونی؟

بعضی وقتا می گم خب من که زیاد حرف نمی زنم ٬نه این که آدم کم حرفی باشم نه ولی حرفای که باید زد حرفایی که اونقدر نگهشون داشتم که حالا دیگه بیشتر وقتا از سر خسیسی که دیگه خرجشون نمی کنم یه جورایی حیفم میاد. خنده دارخ ولی واقعیه! بعد با خودم می گم آخه عزیز من با این حرف نزدنات ٬ با این ... چه جوری انتظار داری که دور و بریات بشناسنت که تو چه جوری ای

حالا من موندم که من چه جوریم؟