سلام
خیلی عجیبه این زندگی!
این غرابت و قرابتش بعضی وقتا خیلی گیجم میکنه! و تفاوت ما و زندگی هر روزه و انتظار هر روزه و اتفاقایی که همیشه منتظرشیم و وقتی میفتن یادمون میاد که باید تعجب کرد ...
آی زندگی چه کردی با ما...
و این تمام هستی من به قول فروغ...
الان هم شادم هم غمگین
هم خسته و هم پر انرژی
...
کاش می تونستم فریاد بزنم بودنم رو...
همه هستی من
آیه تاریکی است
که تو را در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد
من در این آیه تو را آه کشیدم... آه
من در این آیه تو را به درخت و آب و آتش پیوند زدم
زندگی همینه
البته اگه حواسمون جمع باشه زیاد تعجب نمیکنبم
به هر حال زندگی را اینگونه ساخته اند و این رنج است