تعجب

گاهی خودمم می مونم متحیر و سرگردان از این خودم

از این منی که گاهی حس می کنم اصلن نمی شناسمش. غریبه می شه و خودخواه یا غریبه و مهربان! تعجب می کنم از خواستن ها و نخواستن هاش...

چیزی رو نمی خواد که خیلی وقت بود منتظرش بود

و دنبال چیزیه که می دونه سهمش نیست٬ حقش نیست...

گاهی به هیچی فکر نمی کنه جز همین لحظه اکنون

همین حس بودن

کافیه براش

همین که بتونه نفس بکشه یه بار سعی می کنه اونقدر عمیق باشه که بمونه واسه وقتایی که گیر می کنه تو خلا

چی بگم...