گر ز حال دل خبر داری بگو 

ور نشانی مختصر داری بگو 

مرگ را دانم ولی تا کوی دوست  

راه اگر نزدیک تر داری بگو 

هیچیم نیست

سلام 

خیلی بده 

خیلی بده تویی که همیشه همیشه نگران دور و بری هات بودی 

این که هر روز و هر لحظه حالشونو می پرسی و سعی می کنی شاد باشن 

این که به هر بهونه ای باهاشون حرف می زنی و سعی می کنی بخندونیشون 

این که نگران حتی خوردن و خوابیدنشون باشی 

این که دنبال راحتی و دلگرمییشون باشی 

... 

یه هفته تموم اونقدر غصه دار باشی که تعداد کلمات به کار رفته ات تو روز به سه تا هم نرسه 

اونوقت هیشکی نپرسه که : 

بابا چه مرگته آخه تو